Parotia persica (DC.) A.Mey.

 Listopadni razgranati grm ili manje drvo koje u domovini može dostići visinu do 25 m (u kulturi znatno manje). Kora je tanka, ljušti se u nepravilnim krpama. Grančice maslinastozelene do smeđaste, slabo pramenastodlakave ili gole, sa svetlijim razbacanim lenticelama. Pupoljci spiralno raspoređeni, priljubljeni uz izdanak, izduženi ili ovalno konični, tupog vrha, tamnomrki, gusto obrasli dlačicama. Listovi obrnutojajasti, do okruglasti, 6-10cm dugi, na vrhu tupi, pri osnovi srcoliki, iznad sredine grubo nazubljeni, na licu tamnozeleni, na naličju svetiiji, sa obe strane slabo zvezdastodlakavi, u jesen poprime različite nijanse, od zlatnožute do tamnocrvene. Palistići su kopljasti. Peteljka lista kratka, 2-6 mm duga. Cvetovi dvopolni, žućkasti, mali, smešteni u bočnim zbijenim, kuglastim klasićima koji su okruženi ljuskavim, maslinastocrvenim i gusto dlakavim pricvetnim listićima. Bez krunice su, imaju 5-7 prašnika čije su antere izrazito crvene. Cvetovi se javljaju u rano proleće, pre listova. Plod je širokojajasta ili okruglasta, odrvenela čahura pokrivena zvezdastim dlačicama, u zrelom stanju puca. Semenke crne, sjajne. Vreme cvetanja: II, III (pre listanja). Razmnožavanje semenom i vegetativno.
 Rasprostranjenost. severni Iran (Pesija) (ime!). Uspešno se može gajiti u vrtovima i parkovima u nizinama kontinentalnih krajeva. Za uspešan razvoj traži vlažne i tople terene, sa svežom vrtnom zemljom. Sadi se pojedinačno ili u manjim grupama.