Sambucus nigra L.

  Žbun ili nisko drvo do 10m visine i sa prečnikom do 50cm i korenom uglavnom plitkim, površinskim. Kora na starijem stablu je sivo-smeđa, sa izduženo ispucalom plutom. Mlade grančice zelene, sa brojnim, upadljivim, sivim lenticelama i krupnim, jajastim pupoljcima, sa oko 6 ljuspi. Lišće, koje se javlja vrlo rano, ponekad već u februaru, dugo pre cvetova (maj-juni), naspramno stojeće, neparno perasto, sa 2-3 para, eliptičnih ili izduženih, na vrhu dugačko zašiljenih listića; ovi su po obodu nejednako testerasti, malo dlakavi i svetlozeleni. Na lisnom tragu, ispod pupoljka, obično 5 sprovodnih snopića. Cvetovi sa jakim mirisom, u bogatim i gustim, vršnim, amrelastim, pljosnatim cvastima širokim do 20cm, ove imaju 5 glavnih osa koje se dalje račvasto dele, beli do žućkastobeli. Plodne cvasti viseće na osama koje se oboje crveno do ljubičasto. Plodovi zreli septembra, okrugli, sjajno crnoljubičasti, sa crvenim sokom i 3 koštice, semena. Koštice smeđe, jajaste, nešto pljosnate, na površini plitko mrežaste. VI.
 Stanište. Raste na svetlim, toplijim položajima, sa humoznim i svežim zemljištem, bogatom u humusu i azotu. To su staništa lužnjaka –poljskog jasena, kitnjaka-graba, submontane i brdske bukve. Retko preko 1000m nadmorske visine. Dobro se obnavlja semenom i vegetativno, izdancima iz panjeva.
 Opšte rasprostranjenje. Evropa, na sever do južne Švedske, Litvanije; Mala Azija, Trnskavkazje, zap. Sibir. U Srbiji rasprostranjena. Ponekad gajena kao ukrasna i lekovita (čaj).